Bł. Alessandrina da Costa
Czcigodna: 21.12.1995
Beatyfikacja: 25.04.2004
Celebracja liturgiczna: 13 października
Aleksandrina Maria da Costa urodziła się 30 marca 1904 r. w Balasarze w Portugalii. W wieku 14 lat obroniła swoją czystość przed atakiem seksualnym mężczyzn. Dla ratowania swojej czystości wyskoczyła z okna z wysokości czterech metrów.
Jej obrażenia były liczne, a lekarze zdiagnozowali jej stan jako „nieodwracalny”: przewidywano, że paraliż, którego doznała, będzie się tylko pogarszał. Ponieważ stan zdrowia się pogarszał, była zmuszona pozostać nieruchoma aż do śmierci. Około 30 lat pozostawała przykuta do łóżka, całkowicie sparaliżowana.
Stopniowo Bóg pomagał jej dostrzec, że jej cierpienie jest powołaniem, a ona sama staje się „ofiarą” Pana. Im bardziej Aleksandrina „rozumiała”, że jest to jej misja, tym chętniej ją przyjmowała.
Powiedziała: „Matka Boża dała mi jeszcze większą łaskę: po pierwsze, zawierzenie; następnie całkowite dostosowanie się do woli Bożej; wreszcie pragnienie cierpienia”.
Od 3 października 1938 r. do 24 marca 1942 r. Aleksandrina przeżywała w każdy piątek trzygodzinną „mękę” Jezusa, otrzymawszy mistyczną łaskę życia w cierpieniu Chrystusa z duszą i ciałem w Jego ostatnich godzinach. W ciągu tych trzech godzin jej paraliż został „przezwyciężony” i przeżywała na nowo stacje drogi krzyżowej swoimi ruchami i gestami, którym towarzyszył rozdzierający ból fizyczny i duchowy. Była również diabelsko atakowana i dręczona pokusami przeciwko wierze i ranami zadanymi jej ciału.
W 1944 roku Aleksandrina została członkiem „Związku Salezjańskich Współpracowników” i ofiarowała swoje cierpienie za zbawienie dusz i uświęcenie młodzieży. Żywo interesowała się ubogimi, jak również duchowym zdrowiem tych, którzy szukali jej rady.
Aleksandrina zmarła 13 października 1955 roku. Jej ostatnie słowa brzmiały: „Jestem szczęśliwa, bo idę do nieba”.
