Czcigodny Rudolf Komorek

Czcigodny: 06.04.1995 r.

Rudolf Komorek urodził się 11 sierpnia 1890 r.  

W wieku 19 lat wstąpił do seminarium, gdzie został porównany do św. Ludwika. Podczas pierwszej wojny światowej był kapelanem wojskowym w szpitalu i na froncie.  

Przez trzy lata był proboszczem we Frysztacie, gdzie świadczył o ubóstwie, modlitwie i gorliwości apostolskiej. Kochany i szanowany przez wszystkich, zwłaszcza przez dzieci. Jego konfesjonał był zawsze zatłoczony.

W wieku 32 lat poprosił o wstąpienie do Zgromadzenia Salezjańskiego, w 1922 r. rozpoczął nowicjat. Pragnął zostać misjonarzem. Z tego powodu w październiku 1924 r. został przydzielony do San Feliciano w Brazylii do duszpasterstwa polskich imigrantów. Wyróżniał się jako wyjątkowy ewangelizator i spowiednik.

Nazwali go „świętym ojcem”. Był wzorem do naśladowania ślubów ubóstwa.

Centrum zdrowia San José dos Campos było ostatnim przystankiem w jego 25-letniej misji. W ciągu ostatnich ośmiu lat swego życia cieszył się powolnym noszeniem i oddawaniem Bogu do końca tchnienia choroby gruźlicy. Pomagał innym pacjentom sprawując posługę kapłańską przez cały dzień. Spał na trzech drewnianych deskach. Ostatnie dni spędził na ciągłej modlitwie. Chciał, żeby jego bezużyteczne leki były podawane biednym, którzy nie mogli ich zdobyć. Nie chciał przyjmować ani tlenu, ani wody.

Zmarł w wieku 59 lat, 11 grudnia 1949 r. Został pochowany w San Jose dos Campos, gdzie jego głęboka pobożność – zwłaszcza miłość do Eucharystii, niestrudzona służba innym i jego duch nieustannej pokuty utworzyły i nadal tworzą pokolenia wiernych.