Uroczystość Świętego Jana Bosko

Dzisiaj w Kościele obchodzimy uroczystość św. Jana Bosko – wychowawcy, nauczyciela, założyciela oratorium, ojca młodzieży.

Jan Bosko urodził się 16 sierpnia 1815 roku w małej wiejskiej miejscowości Becchi koło Turynu, w ubogiej rodzinie piemonckich rolników Francesca i Margerity Occhiena. W roku 1817 zmarł jego ojciec Francesco i Jan był wychowywany przez matkę. Od lat chłopięcych pragnął zostać księdzem. Jednakże wcześnie musiał podjąć pracę, aby w ten sposób pomóc matce w ich utrzymaniu, dlatego z tego względu dopiero w wieku 15 lat mógł rozpocząć naukę. Korzystał najpierw z prywatnych lekcji łaciny i podstawowych przedmiotów u proboszcza w Morialdo, a od roku 1830 był uczniem publicznej szkoły w Castelnuovo.

W roku 1835 Jan został przyjęty do seminarium duchownego w Chiesi, gdzie spotkał się ze świątobliwymi kapłanami, jednym z nich był św. Józef Cafasso i od niego najwięcej skorzystał w przygotowaniu się do kapłaństwa. Jan Bosko otrzymał święcenia kapłańskie w czerwcu 1841 roku i od początku z wielką gorliwością zaczął spełniać swoje obowiązki duszpasterskie. Przede wszystkim zwrócił uwagę na młodzież męską.

Już w jesieni 1841 roku założył w Turynie oratorium, czyli świetlicę młodzieżową pod patronatem św. Franciszka Salezego w celach katechetycznych, jak i rekreacyjnych. Ksiądz Jan poprzez to oratorium troszczył się także o warunki pracy i życia młodocianych robotników i rzemieślników, organizował im kursy dokształcające, uczył katechizmu, sztuki pisania i czytania, zakładał różnego typu szkoły, dla bezdomnych i internaty.

Wychowanie młodzieży oparł na rozumie, religii i przyjaźni. Młodzieży stawiał tylko jedno wymaganie: „Róbcie, co chcecie, ale tylko nie grzeszcie”. W latach 1844-1846 był kapelanem w żeńskim schronisku św. Filomeny, jednocześnie opiekując się swoim oratorium.

Dzieło ks. Jana Bosko coraz bardziej rozrastało się, wiele było młodzieży podopiecznej, dlatego też święty założył w roku 1859 męskie zgromadzenie (salezjanie), którego oficjalna nazwa brzmi: Towarzystwo św. Franciszka Salezego, co oznacza, że należący do zgromadzenia powinni naśladować swojego patrona w dążeniu do świętości oraz naśladować go w głoszeniu Ewangelii, w pracowitości, dobroci i łagodności.

Posłannictwo salezjańskie, według wskazań założyciela, polega na podejmowaniu różnego rodzaju działalności apostolskiej, zwłaszcza wśród młodzieży biednej i opuszczonej.

Ksiądz Jan Bosko kierował, się w pracy słowami Pisma Świętego: „Daj mi dusze – resztę zabierz”. W zakładach salezjańskich ks. Jan wprowadzał atmosferę życzliwości, zaufania, wyeliminował kary fizyczne, popierał sport, ukazywał wychowankom ideał świętości, do której wszyscy mają zmierzać. Swoim duchowym synom (salezjanom) zostawił w testamencie polecenie: „Praca, praca, praca”.

W roku 1872 powstało Zgromadzenie Córek Maryi Wspomożycielki (salezjanki). Celem zgromadzenia są prace apostolskie na placówkach wychowawczych (żłobki, przedszkola, szkoły podstawowe, zawodowe, kursy różnych typów, internaty, kolonie, szkoły wyższe), także misje. W celu wspomagania obu zgromadzeń zakonnych ks. Jan Bosko powołał w roku 1876 dla osób świeckich Pobożny Związek Pomocników Salezjańskich.

Ksiądz Jan Bosko, pełen zasług i w opinii świętości odszedł do Pana 31 stycznia 1888 roku w Turynie. Beatyfikował go w roku 1929 i kanonizował w pięć lat później papież Pius XI, nazywając św. Jana „księciem wychowawców”.

Ojciec Święty Jan Paweł II wydał w 100. rocznicę śmierci św. Jana list apostolski: „Ojciec i nauczyciel młodzieży”.

Polecajmy często naszą młodzież Bogu za wstawiennictwem św. Jana: „Boże, Ty powołałeś Świętego Jana Bosko na ojca i nauczyciela młodzieży, spraw, abyśmy zapaleni taką samą miłością, starali się o zbawienie bliźnich i służyli Tobie samemu”.

Źródło: Opoka