Jubileuszowe spotkanie współbraci w Czerwińsku nad Wisłą
Od lat już kilkudziesięciu utrwaliła się w Zgromadzeniu Salezjańskim, a konkretnie w Inspektoriach Północnych – Warszawskiej i Pilskiej, praktyka obchodzenia jubileuszów 25-, 50- i 60-lecia profesji zakonnej i święceń kapłańskich, nie licząc tych bardziej prywatnych i osobistych. Tym razem za organizacyjnym impulsem ks. Andrzeja Słowika, rocznik kończący nowicjat w 1961 r., przybył do Czerwińska n. Wisłą 17 czerwca br., chociaż sama profesja miała miejsce 2 sierpnia 1961 r. Spotkaliśmy się zatem w sanktuarium Matki Bożej potocznie zwanej Panią Mazowieckiej Ziemi. Czerwińsk n. Wisłą, dzisiaj znowu miasto, był kolebką salezjańskich zastępów (nowicjat) od 1924 do1994 roku. W czasie swobodnych wspomnień okazało się, że ów rocznik nowicjatu 1960/61 zaczynało 51 kandydatów, przyjmujących sutannę 18. 11.1961 było kilku mniej, pierwsze śluby składało 37, a dzisiaj jest nas 8. Do Czerwińska zjechało sześciu księży: Henryk Bichta, Stanisław Jankowski, Władysław Kołyszko, Krzysztof Łada, Henryk Olesik, Andrzej Słowik. Nie byli obecni – ks. Stanisław Ługowski i ks. Kazimierz Napierała z powodu stanu zdrowia oraz zmarły przed kilkunastu laty Mieczysław Woźniak. Bardzo gościnnie i z rodzinnym ciepłem przyjęła nas wspólnota salezjańska pełniąca aktualnie rolę kustosza tamtejszego sanktuarium. W południe odprawiliśmy Mszę św. dziękując za łaskę powołania do Zgromadzenia Księdza Bosko, za trwanie w nim do dnia dzisiejszego, jak również z gorącą prośbą o wytrwanie do ostatniego tchnienia. Piszącego te słowa poproszono o przewodniczenie naszej dziękczynnej Eucharystii, co dało mu okazję do świadectwa o Słudze Bożym abp Antonim Baraniaku (1904-1977), arcybiskupie poznańskim (1957-1977), niegdyś sekretarzu kard. Augusta Hlonda, następnie męczenniku w ubeckiej katowni, przez trzy lata poddanym ciężkim przesłuchaniom (1953-1956). Wspominamy ks. Arcybiskupa, ponieważ to On poświęcał nasze sutanny (18. 11. 1960 r.), a w przeddzień tej uroczystości udzielił kilku z nas sakramentu bierzmowania. Okolicznościową homilię podczas naszej dziękczynnej Eucharystii wygłosił ks. Władysław Kołyszko, wyświęcony dwa lata wcześniej (1969 r.), potem pełniący różne funkcje w Północnej Inspektorii, a po jej podziale (1979 r.) – także funkcję trzeciego z rzędu inspektora Prowincji św. Wojciecha z siedzibą w Pile (1992-1998). Pełniący posługę Słowa nawiązał do kard. Augusta Hlonda (1881-1948), i jego listu do matki z okazji święceń biskupich, a potem do listu do diecezjan katowickich, do których został posłany jako pierwszy biskup diecezjalny po utworzeniu diecezji katowickiej (1925 r.). Kaznodzieja przywołał następnie myśl o powołaniu i posłannictwie salezjańskim, co oczywiście w każdym z nas koncelebransów obudziło wzruszenie i wdzięczność za tę szczególną łaskę. Przeżycia sprzed sześćdziesięciu lat były jak przypływ morza, niosący zapisane wtedy w sercu i młodzieńczej pamięci przeżycia, marzenia i radość na tamtym początkowym etapie drogi za Chrystusem w Zgromadzeniu Salezjańskim. Zawołanie: Da mihi animas cetera tolle było jak promień wskazujący drogę formacji i przygotowania do przyszłych zadań. Dzisiaj wiele z tych zadań zostało już spełnionych, albo jest jeszcze w stadium realizacji, inne – a wśród tych niewątpliwie i to, co św. Paweł nazywa „dopełnieniem męki Chrystusa” (Kol 1, 24) – przed nami. Całą naszą przeszłość i to wszystko, co stanowi o naszym teraz, oddaliśmy matczynej opiece Powierniczki naszego powołania, która nas przyprowadziła do Zgromadzenia i prowadzi, nigdy nie opuściła i nie opuści. Każde spotkanie spojrzeń – Matki z Czerwińskiego Obrazu i powołanego do naśladowania Chrystusa z bliska – było i tym razem szczególnie nabrzmiałe wdzięcznością za wiele już lat i zawierzeniem tych, którymi się teraz cieszymy jako jubilaci. Czyniąc obrachunek z własnych ograniczeń, otrzymanych darów i nigdy nie zawiedzionej ze strony Chrystusa i Jego Matki wierności, nie można nie śpiewać Te Deum, jak i Od wieków jesteś Wiernych Wspomożeniem. I jak niegdyś – jak głosi tradycja – król Jagiełło, idąc pod Grunwald, zawierzył Ksieni Mazowsza wojenną potrzebę obrony Ojczyzny, tak i my, biorący dzisiaj udział w naszej jubileuszowej uroczystości, zawierzaliśmy Jej nasze dalsze dni i zmagania, po to ostatnie, gdzie Jej potężne Wspomożenie będzie każdemu szczególnie potrzebne!
ks. Stanisław Jankowski SDB Czerwińsk
