Św. Józef Cafasso

Beatyfikacja: 03.05.1925
Kanonizacja: 22.06.1947
Celebracja liturgiczna: 23 czerwca

Urodził się w roku 1811 w Castelnuovo d’Asti.  

Ukończył studia teologiczne w seminarium w Chieri, po czym w 1833 przyjął święcenia kapłańskie. Cztery miesiące później wstąpił do instytutu „Convitto Ecclesiastico”, w którym wyświęceni księża kończyli swą pastoralną oraz kapłańską formację. Przez kilka lat pełnił tam funkcję rektora. Z tym miejscem związany był aż do końca swego życia.

Królowała u niego duchowość ignacjańska, natomiast teologię oraz działalność duszpasterską czerpał od św. Alfonsa Marii Liguoriego. Największa uwaga była poświęcona studiom, które miały za zadanie uformować gorliwych spowiedników oraz znakomitych głosicieli Słowa Bożego.

Kapłan doskonale rozumiał duchowość św. Franciszka Salezego, którą przekazywał swoim studentom. W szczególny sposób św. Janowi Bosko, którego prowadził duchowo w latach 1841 – 1860. To właśnie ks. Cafasso miał ogromny wpływ na formację oraz kształtowanie duchowości ks. Bosko.

Wspomagał biednych i potrzebujących. Jego praca duszpasterska obejmowała także duchową pomoc więźniom oraz skazanym na karę śmierci.  

Ojciec święty Pius XI określił go mianem „perły wśród włoskiego kleru”. Ks. Cafasso wspierał ks. Jana Bosko oraz nowo założone Zgromadzenie Salezjańskie od samego początku jego istnienia, nie tylko w sposób duchowy, ale również materialnie.

Po krótkiej chorobie zmarł 23 czerwca 1860 roku w wieku zaledwie 49 lat. Pius XII, ogłaszając go świętym w 1947 roku, uznał ks. Cafasso za „model kapłańskiego życia, ojca biednych, pocieszyciela chorych, wsparcie uwięzionych, wybawiciela potępionych”.